فقط و فقط حرف دلم دیگه جیرجیرکی در کار نیست

اگر یک روز از عمرم باقی مونده باشه

تنها ارزویی که دارم اینه که تورو ببوسم

دوستت دارم عزیزم 

خدایا امشب میای کنارم تا یه کم درد دل کنم؟


می دونم سرت شلوغه…منم همیشه مزاحمم


اما یه امشب و کنارم باش که درد تنهایی به استخوانم رسیده است!!


خدایا می دونم می بینیم و صدای زجه هام و هرلحظه می شنوی


پس تو هم حرفی بزن در برابر این همه درد دل و نالید نم


خدایا… 

گاهی دلم میخواد, وقتی بغض میکنم,

خدا از آسمان بیاد زمین, اشک هامو پاک کنه, دستم رو بگیره و

بگه: اینجا آدما اذیتت میکنن؟!!!

بــیـــا بــــــریــــــــم پیش خودم 

گرگ ها همیشه زوزه نمی کشند ،

گاهی هم می گویند : دوستت دارم!

و زودتر از آن که بفهمی بره ای

میدرند خاطراتت را ...

وتو میمانی با تنی که بوی گرگ گرفته ! 

مرا ببخش

براي ترانه هاي زود هنگام

براي آوار اين كلمات

قلب من ثانيه ها را تسكين نميدهد

مرا ببخش

براي اين كلمات

براي آوار ترانه

مرا ببخش ، اما آن بلوط تنومند كه قلب تو را در سينه داشت

در سالها سقوط كرد

فرو افتاد

مرا ببخش 

روی قبرم بنويسيد کبوتر شد و رفت

زير باران غزلی خواند ، دلش تر شد و رفت

چه تفاوت که چه خورده است غم دل ي

آنقدر غرق جنون بود که پر پر شد و رفت  

روز ميلاد ، همان روز که عاشق شده بود

مرگ با لحظه ی ميلاد برابر شد و رفت

او کسی بود که از غرق شدن می ترسيد

عاقبت روی تن ابر شناور شد و رفت

هر غروب از دل خورشيد گذر خواهد کرد

واژه خسته که يک روز کبوتر شد و رفت 

نمی دانم چرا زندگی مرا در بند سختی هایش کشیده

مرا خورد کرده

مرا در اسارت تنهایی تنها گذاشته

در همینجاست که حس می کنم دنیا دیگر جایی برای عشاق ندارد

اصلا دیگر نمی شود به عشق فکر کرد. 

حکـــــــــــــــــــــایت من…

حکایت کسی بود که عاشق دریا بود اما قایقـــــــــــــــــــــی نداشت…

دلباخته سفر بود اما همسفـــــــــــــــــــــر نداشت…

حکایت کسی بود که زجر کشید اما ضجـــــــــــــــــــــه نزد…

زخم داشت اما ننالیـــــــــــــــــــــد…

گریه کرد اما اشک نریخـــــــــــــــــت…

حکایت من حکایت کسی بود کـــــــــــــــــــــه…

پر از فریاد بود اما سکوت کرد تا همه ی صداها را بشنـــــــــــــــــــــود…

احساس کردم نخستین بارزیرقطره های باران

درپهنای دل غمناک آسمان

ودرآن هوای سوزناک

ودرکناربرگ های زردوباران خورده ی درختان

باتمام یاس وناامیدی ام

تورااحساس کردم

احساس کردم باآغوش گرم وآرامت

وبابوسه های آتشین وپرمهرت

ونفس های عطرآگین ووسوسه انگیزت

احساس کردم

عشق را...

بودن را....

ومعنای تلخ زندگی را.. 

همیشه دوست داشتم

جوری در آغوشت بخوابم

که خدا پیدام نکند

خیال کند

اشتباهی به تو

دو تا روح داده است .